مليكاي ناز ما

به نام خداي هستي بخش ببین باز می بارد آرام؛   برف فریبا و رقصنده و رام؛   برف عروسانه می آید از آسمان در این حجله، آرام و پدرام؛   برف جهان را سراسر سپیدی گرفت به هر شاخه، هر شانه، هر بام،   برف نشسته به اندوه انبوه دشت به بی‌برگی باغ ایام،   برف خزان هم به دامان مرگی خزید کنون فصل سرد سرانجام...   برف فرو بسته یک شهر چشمان خویش و می بـــارد؛ آرام  آرام   بــرف... عزيز دلم خيلي وقته برات ننوشتم اين روزاي كوتاه زمستون چنان به سرعت مي گذرند كه گاهي فاصله صبح تا شب از يادم ميره اين روزا سرگرم ياد گرفتن حروف الفبايي و من محو قدرت خداي بزرگ كه چه ذهن و حافظه اي...